ครั้งแรกที่เห็นหนังสือเล่มนี้ในร้านหนังสือภาษาอังกฤษแห่งหนึ่ง ก็รู้สึกสะดุดกับชื่อไม่น้อย แต่ไม่ได้สนใจที่จะหยิบขึ้นมาอ่าน เพราะว่า God บนหน้าปกเป็นเหมือนเส้นกั้นไม่ให้เข้าใกล้ไปกว่านั้น ในฐานะชาวพุทธบ้านๆ ยอมรับว่าไม่มีอารมณ์ร่วมหรือผูกพันกับคำคำนี้เลย แม้จะเคยเรียนในโรงเรียนที่สอนเรื่องพระเจ้าอยู่สิบกว่าปีก็ตาม
.
หลังจากวันนั้นยังได้แวะเวียนไปร้านหนังสือแห่งนั้นอีกเป็นระยะ ทุกครั้งก็จะเห็นหนังสือเล่มนี้ตั้งอยู่ เป็นปีผ่านไปก็ยังไม่คิดจะหยิบมาเปิดอ่านเช่นเดิม
.
แม้จะไม่ไยดี แต่ลึกๆ ก็รู้แก่ใจว่าชื่อหนังสือเล่มนี้รบกวนจิตใจมาตลอดนับตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น คุยกับพระเจ้า? คุยอะไร? บ้าหรือเปล่า? พระเจ้าอะไรอีก? จนวันหนึ่งได้ฤกษ์หยิบขึ้นมาพลิกๆ ดูแบบไม่รู้ว่าควรจะคิดอย่างไรดี เผยแพร่ศาสนา? ลัทธิอุบาทว์? คนเพี้ยนสติเฟื่อง? นิวเอจกำมะลอ? ฯลฯ คำถามสารพัดผุดขึ้นในหัว หยิบวางๆ อยู่ห้าหกรอบจึงตัดสินใจว่าจะลองซื้อมาอ่านดู ตอนจ่ายเงินก็ยังปลอบใจตัวเองว่า ถ้าอ่านแล้วไม่มีอะไรให้จดจำก็ถือว่าฟาดเคราะห์ไปเล่มหนึ่งแล้วกัน อย่าคิดมากเลย แต่ถ้าเกิดมีอะไรน่าสนใจขึ้นมาล่ะ...
.
เริ่มอ่านด้วยอารมณ์ว่างเปล่า อ่านไปเรื่อยๆ ความรู้สึกหลายอย่างค่อยๆ ผุดขึ้น น่าแปลกที่ไม่รู้สึกมีปัญหากับคำว่า “พระเจ้า” อย่างที่คิดไว้แต่แรก แถมหลายช่วงยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายตะวันออกในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมายาวนานเหลือเกินแล้ว สุดท้ายอ่านจบด้วยอารมณ์สะท้านและกระเจิดกระเจิง กลายเป็นหนังสือที่ตราตรึงในชีวิตอีกเล่มหนึ่ง
.
หลายคนอาจตั้งคำถามว่าตกลงนี่คือหนังสืออะไร หรือของศาสนาไหนกันแน่
.
ในที่นี้เราคงสรุปแทนใครไม่ได้ อยากให้ผู้อ่านลองอ่านแล้วสรุปเองจะดีกว่า ส่วนคำตอบที่เรามีให้ตัวเองหลังอ่านจบก็คือ นี่ไม่ใช่หนังสือศาสนา อีกทั้ง “พระเจ้า” ในที่นี้ก็ไม่ใช่ในแบบที่พวกเราคุ้นเคย หากว่าหนังสือเล่มนี้จะต้องเป็นอะไรสักอย่างให้ได้ มันก็คงเป็นได้ทุกอย่างตามแต่จริตพื้นฐานและจินตนาการของแต่ละคน ซึ่งที่จริงเราไม่จำเป็นต้องนิยามหรือระบุสังกัดให้หนังสือเล่มนี้เลยก็ได้
.
ผู้อ่านย่อมมีสิทธิที่จะรับหรือไม่รับหนังสือเล่มนี้ ทว่าโปรดอย่ารีบปฏิเสธเพียงเพราะข้างในมีเนื้อหาต่างไปจากสิ่งที่เคยได้รับการสั่งสอนหรือปลูกฝังกันมา ไอน์สไตน์พูดไว้ลึกซึ้งว่าเราไม่อาจแก้ปัญหาได้ด้วยระดับคิดเดียวกับที่เราสร้างปัญหาขึ้น ฉะนั้นหากอยากให้ชีวิตและโลกใบนี้ต่างไปจากเดิมบ้าง เราอาจต้องยอมเปิดรับชุดความคิดหรือคำตอบใหม่ๆ ซึ่งต่างไปจากที่เราคุ้นเคยบ้างเช่นกัน บางครั้งคำตอบที่ว่าใหม่นี้อาจไม่จำเป็นต้องหมายถึงสิ่งใหม่ในความหมายที่แท้จริงเสมอไป อาจเป็นเพียงของเก่าที่ได้เวลาสำแดงตนในมุมมองและความเข้าใจใหม่ เพราะเราไม่จำเป็นต้องละทิ้งสิ่งเก่าด้วยการทุบทำลายถ่ายเดียว บางคราวเพียงเปลี่ยนวิธีเข้าหา เพิ่มส่วนผสมบางอย่างเข้าไป หรือขยายออกจากสิ่งเดิม ก็ทำให้เราได้สิ่งใหม่แล้ว
.
ไม่จำเป็นที่ใครจะต้องเชื่อตามหรือเห็นด้วยกับหนังสือเล่มนี้เลย ถ้าเห็นด้วย นั่นก็เพราะคุณได้พบความจริงของตัวเอง แต่ถ้าไม่ ก็ไม่ใช่อะไรนอกจากคุณไม่ได้พบความจริงของตัวเอง ซึ่งนั่นจะนำไปสู่ความจริงของตัวคุณเองในท้ายที่สุดอยู่ดี ไม่สำคัญเลยว่าหนังสือเล่มนี้จะพูดหรือกล่าวอ้างอะไร ไม่สำคัญกระทั่งว่าผู้อ่านจะเชื่อใน “พระเจ้า” หรือไม่ สำคัญที่เราได้ค้นพบความจริงอะไรในตัวเองบ้างหลังอ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว เรารู้สึกอย่างไรต่อตัวเอง เพื่อนมนุษย์ และสรรพสิ่งเมื่อเปิดไปถึงหน้าสุดท้าย นี่ต่างหากที่เป็นจุดใหญ่ใจความ เราอ่านหนังสือเล่มนี้เพื่อสุดท้ายจะหวนกลับมาสังเกตประสบการณ์และฟังความจริงของตัวเอง แล้วเริ่มจากตรงนั้น
.
ในการจัดพิมพ์ สนทนากับพระเจ้า เราหวังเพียงว่าเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้อาจเป็นประโยชน์กับชีวิตผู้คนและสังคมนี้ได้บ้างไม่มากก็น้อย มิได้มีเจตนาที่จะจาบจ้วงต่อหลักความเชื่อของผู้ใด หรือต้องการจะเผยแพร่ลัทธิหรือมีจุดประสงค์แอบแฝงใดๆ ทั้งสิ้น